بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان

تعداد صفحات : 99 صفحه

مقدمه:

هوش معنوی برای نخستین بار در سال 1996 توسط استیونز مطرح شد. بعد در سال 1999 توسط امونز گسترش یافت. امونز (2000) پیدایش سازه هوش معنوی را به عنوان کاربرد ظرفیتها و منابع معنوی در زمینه ها و موقعیت عملی درنظر می گیرد. به عبارتی، افراد زمانی هوش معنوی را به کار می گیرند که بخواهند از ظرفیت ها و منابع معنوی برای تصمیم گیری های مهم و اندیشه در موضوعات هستی یا تلاش در جهت حل مسئله روزانه استفاده کنند. وی هوش معنوی را چارچوبی برای تشخیص و سازماندهی مهارتها و قابلیت هایی که مستلزم کاربرد انطباقی معنویت است، تعریف می کند. او پنج مؤلفه برای هوش معنوی پیشنهاد می کند که شامل موارد زیر است: 1) ظرفیت تعالی، گذشتن از دنیای جسمانی و مادی و متعالی کردن آن؛ 2) توانایی ورود به حالتهای معنوی از هوشیاری؛ 3) توانایی آراستن فعالیت ها، حوادث و روابط زندگی روزانه همراه با احساس تقدس؛ 4) توانایی استفاده از منابع معنوی برای حل مسائل زندگی و 5) توانایی رفتار فضیلت مابانه مانند بخشش، سپاسگزاری، فروتنی و احساس شفقت (امونز،2000).